داستان سگها و انسانها در شهر
سالهای زیادی است که با رشد شهرها و همچنین شهرهای جدید شاهد شکل گیری پدیده ای بنام سگهای بی خانمان و و بی سهرپرست در این مناطق هستیم.
تا ۲۰ سال قبل، زمانی که تهران از سمت غرب و شرق درحال گسترش بود، یکی از اساسی ترین معضلات حومه شهر تهران بود که با تکمیل پروژه ها و مسکونی شدن مناطق باعث تشنج و ناآرامی در این مناطق شد.
این مسئله عموما بدلیل نبود قوانین حاکمیتی بجا و برنامه ریزی درست شهری پدید آمده بود. پیمانکاران معمولا برای حفاظت از ابنیه و تجهیزات از سگها بعنوان وفادارترین نگهبان استفاده میکردند و با خود به این مناطق می آوردند
اما یا نگهداری اصولی از حیوان را نمیدانستند یا در قبال مسئولیت خودشان کوتاهی میکردند، بنابراین سگهای رهاشده و عقیم نشده بعد از چند سال و زاد و ولد آنها، بر تعدادشان می افزود و با مهاجرت و سکونت جمعیت در این پروژه های ساختمانی تبدیل به معضلی برای ساکنان میشد.
دوقطبی شدن جامعه در این خصوص که نشات گرفته از سابقه عملکرد و برخی نظریات نهادهای حکومتی در این مورد و گرایشات متفاوت فرهنگی مذهبی جامعه در این باره است این معضل را عجیب و پیچیده تر کرده است.
شهرداری تهران از بی توجهی تا تدبیر
شهرداری در ابتدا با سگ کشی و کشتار سگها برخلاف عقیده جمعی از مردم عمل میکرد،
این بدلیل عدم تخصیص بودجه کافی برای نگهداری و عدم ارزش گذاری درباره جان حیوانات بود
با انتشار اخبار و ویدیوهای این وقایع در آن سالها و جریحه دار شدن احساست عمومی و شکل گیری اعتراضات
به تدریج هزینه های کشتار سگها بیش از صرفه جویی های افتصادی شهرداری در این زمینه شد و صحبتهایی از قباحت این کار از برخی سیاسیون گفته شد و موجب تغییر موضع و رویه دیگر مسئولان شده و کشتار سگها متوقف شد.
سازمانهای مردم نهاد
در ابتدا سازمانهای مردم نهاد، خیریه ها و انجمنهای دوستدار حیوانات برای کمک به شهرداری وارد شدند، شهرداری نیز پذیرفت و ضوابط و مقرراتی در این خصوص تهیه کرد
اما به مرور بودجه اختصاص یافته به این موضوع در شهرداری افزایش یافتو پیمانکارانی در مناقصات و پروژه ها جهت جمع آوری و نگهداری و رسیدگی پذیرفته شدند و کشتار سگها توسط شهرداری ممنوع شد.
سگها معضلی ناشی از پیمانکاران در شهرهای جدید
حالا، دیگر شهرهای جدید از جمله شهرهای هشتگرد و پرند و پردیس درگیر این موضوع هستند
اما بنظر میرسد متاسفانه همان راه شهرداری تهران از ابتدا را میخواهند تجربه کنند.
گرچه حمایت و استفاده از سازمانهای مردم نهاد و گروههای داوطلب براساس ضوابط و مقررات میتواند بهترین نتیجه را داشته باشد
اما نبود استراتژی و برنامه و عدم برگزاری جلسات و همفکری میتواند عواقب اجتماعی و حتی سیاسی بغیر از تحمیل چندباره هزینه داشته باشد.
طرفهای درگیر
۱- مخالفان ایدئولوژیک وجود سگها (حتی سگهای دارای صاحب و سرپرست):
این گروه معمولا تفکری ناشی از جریان مذهبی و تبلیغات حاکمیتی و.. دارند که هرگونه زندگی در کنار سگها را محکوم و احساسات نفرت و خشونت به این موجودات دارند، برخی از آنها از کشتار حیوانات نیز خوشحال میشوند.
۲- درخواست کنندگان جمع آوری و نگهداری اصولی سگهای بی سرپرست یا ولگرد:
این گروه از سه تفکر و یا ترکیبی از آنها نشات میگیرد،
الف) جمع آوری و حمایت از سگهای بی سرپرست در پناهگاه
ب) ترس از سگها
ج) آلودگی زیست محیطی سگهای رسیدگی نشده برای انسانها بویژه کودکان
۳- مخالفان جمع آوری سگهای بی سرپرست: از دو جبهه مجزا این رای را دارند:
الف) برخی حامیان بدلیل سبقه بد شهرداری ها و نگرانی از کشتار سگها (بصورت مخفیانه یا علنی) توسط مسئولین
ب) برخی پناهگاهها و عوامل و حامیانش بدلیل مشکلات اقتصادی و عدم ظرفیت مالی و تجهیزاتی پناهگاهها و… و ترجیح آنها به پراکنده بودن سگهای عقیم و واکسینه در سطح شهر بجای پناهگاه
4- شهرداری و شرکت عمران
مهمترین وظیفه شرکت عمران شهرهای جدید باید برنامه ریزی و نظارت به کار پیمانکاران باشد، ورود و نگهداری سگها توسط پیمانکاران، کارگران و نگهبانان باید مطابق قوانین و ضوابطی باشد که وجود نداردو این مورد نیز مثل بسیاری از موارد مورد غفلت شرکت عمران قرار گرفته است
شهرداری نیز بعلت وضع بد اقتصادی و عدم توانایی در کاهش هزینه های مختلف شهری، نگران تحمیل هزبنه های ساخت و تجهیز پناهگاه و هزینه های درمانی و غذایی سگها است و در این مورد کند و دست بسته عمل میکند.